Historia butów na obcasie jest wciągająca, nie tylko dla archeologa, ale też dla przeciętnego zjadacza chleba. Uświadamia, że buty wyewoluowały z wojny -męskiego oręża, a zostały przejęte przez kobiety, żeby dodawać im atrakcyjności.
Historia butów na obcasie w starożytności.
Historia butów na obcasie w starożytności. Dyskutuje się o pochodzeniu szpilek. Jedni twierdzą, że przybyły z Bliskiego Wschodu (około X w.p.n.e) , a wywodzą się z męskiego obuwia jeździeckiego, które pomagało trzymać stopę w strzemionach i sprawiać, że była nieruchoma, gdy musieli wstać i strzelać strzałami podczas gdy koń galopował. Co ciekawe ta użyteczność obcasa dla jeźdźców konnych została zachowana w kowbojskim bucie.
A niektórzy uważają, że pierwsze szpilki na świecie zostały wynalezione przez Egipcjan jako ochrona stóp dla rzeźników. Starożytni Egipcjanie bali się krwi zwierząt, więc podniesiony obcas chronił ich przed pobrudzeniem.
Historia butów na obcasie w średniowieczu
W okresie średniowiecza zarówno mężczyźni, jak i kobiety nosili/ły buty na platformie (wariant kobiet znany jako chopines), aby podnieść się z ulic wypełnionych śmieciami i ściekami. W okresie włoskiego renesansu noszenie podwyższonych butów było oznaką szlachetności, potęgi i bogactwa. Te obcasy zazwyczaj miały wysokość do 30 cali (76 cm). Później prawo weneckie ograniczyło wysokość do trzech cali – ale dekret został powszechnie zignorowany. W kolejnych wiekach buty chopines były kojarzone z prostytutkami. Noszenie ich miało sprawić, że kobieta poruszała się zmysłowo i przysporzyć jej potencjalnych klientów. Po drugie suknie nie wlokły się po błocie w takich butach.
( PS :XVII-wieczne prawo w Massachusetts głosiło, że kobiety będą traktowane tak samo jak czarownice, jeśli zwabią mężczyzn do małżeństwa za pomocą butów na wysokich obcasach.)
Pierwsza kobieta w obcasach
Pierwszą kobietą władczynią, chodź właściwsze jest określenie dziewczynką , która zakłada buty na obcasie jest Katarzyna Medycejska w XVI wieku. Pierwsze buty przywozi z Florencji, gdzie renesans zaczął się wcześniej. Miała około 150 centymetrów wzrostu i mówi się, że chciała wyglądać na wyższą, bo książę w którym była zakochana, darzył uczuciem wysoka dworzankę. Dodając sobie cm, chciała była atrakcyjna dla księcia, myśląc, że to ,,wzrost” jest afrodyzjakiem:) Na owe czasy, było to odważny krok ze strony młodej królowej, bo takie obuwie było kojarzone z ladacznicami. Katarzyna Medycejska miała świadomość, że buty nie wpłyną na jej status, więc mogła sobie na to pozwolić, czy przeciętna kobieta też? Raczej nie!
Pierwsza kobieta w butach na obcasie w sztuce
Pierwszym udokumentowanym ( a raczej namalowanym) przypadkiem noszenia butów na obcasie przez monarchinie jest obraz królowej Elżbietej I. Została przedstawiona w parze butów, który stanowił protopop dla sznurowadeł . Wczesne buty, takie jak te na zdjęciu, często używały pasków zwanych „zatrzaskami” z koronkowymi lub wstążkowymi wiązaniami – stąd skojarzenie ze sznurówkami.
Król, który kochał buty na obcasie
Król Francji Ludwik XIV był pierwszą osobą, która została zauważona i namalowana na licznych obrazach, jako że ten, który często nosił obcasy. Mówi się, że król miał kompleksy z powodu swojego wzoru 1,63 … Dla niego wysokie obuwie symbolizowało władze i bogactwo. Za panowania Ludwika XIV arystokraci mieli prawo nosić buty na czerwonych obcasach (które ściśle ograniczały się do dworu). Ludwik XIV nie tylko był często malowany podczas ich noszenia, ale wydał w 1673 r. edykt stwierdzający, że tylko szlachta może nosić upragniony czerwony kolor. Ponadto dekret stanowi, że nikt nie może mieć obcasów wyższych niż jego najwyższa para obcasów, która miała pięć cali wysokości. W międzyczasie pojawiały się różne rozporządzenia określające długość szpilki w zależności od rangi społecznej: „1⁄2 cala dla pospólstwa, 1 cala dla mieszczan, 1 i 1⁄2 cala dla rycerzy, 2 cale dla szlachciców oraz 2 i 1⁄2 cale dla książąt.”
…ciąg dalszy historii butów
Połowa XVII w. to czas okres kiedy, kobiety inspirują się modą męska i również zaczynają nosić buty na obcasie. Pojawiła się tendencja do odróżnienia obcasów męskich od damskich. Co ważne, kościół również uległ duchowi czasów i nie karał / groził za noszenie męskich elementów garderoby.
W XVIII wieku mężczyźni zakładali grube obcasy, podczas gdy kobiety nosiły cienkie. W okresie Oświecenia męskie obcasy zaczęły koncentrować się na praktycznych butach do jazdy konnej lub wysokich skórzanych butach noszonych dla statusu.
XIX wiek
Obcasy wyszły z mody około 1810 roku, ponieważ kojarzyły się negatywnie z burżuazja i obcasami na dworze, a podczas Rewolucji Francuskiej arystokracja ginęła na gilotynie. Wysokie obuwie uosabiało wyższe sfery (bo tylko ktoś, kto nie musi pracować, może sobie pozwolić na niewygodnie obuwie) i bogactwem, co w żaden sposób nie pasowało do haseł Rewolucji Francuskiej. Kiedy więc wracają ponownie do mody? W 1860 roku zyskują na nowo popularność. Modny jest obcas ze średnią wysokością około dwóch i pół cala. W tym czasie wprowadzono zarówno piętę Pinet, jak i Cromwell. Produkcja obuwia została również zwiększona dzięki wynalezieniu maszyny do szycia. Potrafiły ustawić piętę, zszyć cholewkę i przymocować cholewkę do podeszwy. W epoce wiktoriańskiej i do początku XX wieku buty na wysokim obcasie były symbolem eleganckich kobiet. Miały długie zapięcia na guziki lub sznurówki, których jednak nie było widać pod długimi spódnicami.
XX wiek. Historia butów.
Dwie wojny światowe XX wieku doprowadzają do niedoboru materiałów. Wiele państw zaczyna racjonalizować podaż jedwabiu, gumy lub skóry, które były wcześniej używane do produkcji butów. Od tej pory te surowce w pierwszej kolejności mają być dostępne do użytku wojskowego. Obcasy zaczęto zastępować butami z korka i drewnianą podeszwą.
Ze względu na powojenny wzrost komunikacji międzynarodowej, zwłaszcza poprzez fotografię i filmy, zachodnia moda na szpilki dla kobiet zaczęła rozprzestrzeniać się na całym świecie. Buty na wysokim obcasie zaczęły też symbolizować profesjonalizm dla wielu kobiet na Zachodzie, a skórzane i gumowe buty na grubym obcasie dla mężczyzn zaczęły kojarzyć się z militaryzmem i męskością.
Dlaczego szpilki kojarzą kojarzą się z kobiecą seksualnością?
W epoce towarzyszącej II wojnie światowej coraz popularniejsze stały się plakaty pin-up girl w Ameryce, na których kobiety prawie zawsze były przedstawiane w szpilkach. Przyczyniło się to do wzmocnienia związku między wysokimi obcasami a kobiecą seksualnością.
Wysoka, chuda szpilka została wynaleziona około 1954 roku i szybko stała się symbolem kobiecości. Projektant Roger Vivier (projektant Diora) wstawił w drewno metalowy pręt, co było swoistą rewolucją dla produkcji szpilek. Wcześniej buty na obcasie były ze stali, przez co były ciężkie.
Późne lata ’60 to kult platform i odchodzenie od szpilek. Z upływem czasu (lata ’70 i ’98), co raz modniejsze były obcasy blokowe. Lata ’70 to epoka dzieci kwiatów, równości i postrzegania szpilek jako elementu męskiej dominacji i systemu jakim jest patriarchat. Ponowny triumf szpilek to okres 2000 r.
Ja już kończę mój przegląd historii butów na obcasie i zapraszam Cię do przeczytania wpisu jak dobierać dodatki do stylizacji oraz artykułu poświęconego dobieraniu torebki do butów.
